مثل هر سال،امشب هم پیاده میریم حرم آقا تا شاید حضرت نظری بر دل تاریک ما نمودند و چشم دل ما هم روشن شد و توانستیم از چاله چوله هایی که بی هوا سر راهمان سبز میشوند تا ما را با کله به زمین گرم بزند، به سلامت بگذریم.
نایب الزیاره هستیم شما هم ما رو از دعاهای خیرتون بی نصیب نزارین.
واسه مریض ها هم خیلی دعا کنید.
پ.ن.عکس:آدمهایی که معلوم نیست مذهبی هستند یا نیستند و دقیقا دلشون کجاست رو اذیت نکنیم و بیایید به اعتقادات هم احترام بگذاریم و عقاید خود را به سر یک دیگر نکوفیم.دیشب که باهاش حرف میزدم کاملا میشد فهمید حالش زیاد خوش نیست،بهش گفتم تو هم فردا بیا خیلی خوبه هاا حال و هوات عوض میشه فقط گفت پیشش واسم دعا کن...
اونم مثل من توی تاریکی گم شده فقط من در به در میزنم خودمو پیدا کنم اون نمیتونه میگه دعا کن...
دیگه قدرتی واسم نمونده من این دختر غمگین و افسرده رو نمیخوام چرا حالم خوب نمیشه عاخه!؟
بازم خداروشکر که اینجا به دنیا اومدم
خداروشکر که یک منبع آرامش بزرگ داریم اینجا...
